भंपक ‘शेठ’

 

 

  भंपक ‘शेठ’

 

‘करून करून भागला आणि देवपूजेला लागला’ अशी उबाठा गटाच्या भास्कर जाधव यांची गत. पण, त्यांची कुकर्मे विसरून जातील, इतके महाराष्ट्रातील लोक विसरभोळे नाहीत. विधानसभेचा विरोधी पक्षनेता होण्यासाठी त्यांनी ना ना तर्‍हेचे प्रयत्न करून पाहिले, पण ते अयशस्वीच ठरले. अर्थसंकल्पीय अधिवेशन संपण्याच्या घटिकेपर्यंत ते आशावादी होते. मुख्यमंत्री देवेंद्र फडणवीसांना त्यांनी शेवटपर्यंत पायघड्या घातल्या, भर सभागृहात त्यांचे तोंडभरून कौतुक वगैरेही केले. देवाभाऊ राग विसरतील आणि पदरात घेतील, अशी त्यांना अपेक्षा होती. पण, भास्करशेठनी आपल्या श्रद्धास्थानांनाच दुखावले म्हटल्यावर त्यांना माफी देतील, ते फडणवीस कसले?

 

उद्धव ठाकरे मुख्यमंत्री असताना भास्कर जाधव यांच्या जिभेला हाडच उरले नव्हते. राजकीय मंच असो वा विधिमंडळाचे सभागृह, त्यांनी भल्याभल्यांना डिवचले. हद्द तेव्हा झाली, जेव्हा त्यांनी पंतप्रधान नरेंद्र मोदींची विधानसभेत नक्कल केली होती. विरोधात असलेल्या भाजपने त्यांना ताकदीनिशी विरोध केला खरा; पण सत्ता नसल्यामुळे मर्यादा आल्या. पुढे दिवस बदलले, उद्धव ठाकरेंची खुर्ची गेली. यंदाच्या विधानसभेत तर सुपडा साफ झाला. विरोधी पक्षनेता होण्यासाठी लागणारे संख्याबळही मिळवता आले नाही. त्यामुळे पक्षाचे अस्तित्व टिकवण्यासाठी देवाभाऊंचा धावा करण्यापलीकडे गत्यंतर नाहीच. दस्तुरखुद्द उद्धवरावांना मुख्यमंत्री देवेंद्र फडणवीसांची भेट घेऊन विनवण्या कराव्या लागल्या. बरे, भास्करशेठऐवजी अन्य कोणाचे नाव असते, तर देवाभाऊ कदाचित राजी झालेही असते, पण भाजपच्या 12 आमदारांना निलंबन करणारा, मोदींची नक्कल करणारा, भाजपच्या हिंदुत्वावर द्वेषपूर्ण टिप्पणी करणारा माणूस विरोधी पक्षनेता म्हणून कसा मान्य होऊ शकतो? हे कळल्यामुळेच भास्करशेठनी तलवार म्यान केली आणि ‘मी नको असेन, तर दुसर्‍या कोणाला संधी द्या, पण विरोधी पक्षनेता आजच जाहीर करा,’ अशी भूमिका घेतली. विधानसभा अध्यक्षांना तशा प्रकारचे पत्र गेल्याशिवाय मान्यता मिळणे अशक्यच. तरीही जाधव यांनी सभागृहात ‘पराचा कावळा’ केला. गरागरा हातवारे करून नौटंकीबाज बतावणी केली की, लोक खोट्याला खरे मानतात, असा बहुदा त्यांचा समज झाला असावा. पण, त्यांच्या बतावणीला भुलेल, इतकी महाराष्ट्रातील जनता अज्ञानी नाही!