नैतिकता आणि आधुनिक तंत्रज्ञान

या पार्श्वभूमीवर आता विकसित देशातील (अमेरिकेतील) विद्यापीठातील विचारवंत चिंतीत झाले आहेत. आगामी काही वर्षांत कृत्रिम बुद्धिमत्ता, विश्लेषण, यंत्रमानव (रोबोटिक्स) ’इंटरनेट ऑफ थिंग्स’ यांसारख्या तंत्रज्ञानामुळे जगाच्या भल्यासाठी अनेक क्रांतिकारी शोध व नवीन उत्पादने बनू शकतील व बनतीलही. पण, हेच सर्व तांत्रिक प्रवाह एखाद्या विकृत, गुन्हेगारी वृत्तीच्या व्यक्तींच्या हाती पडले, तर नाशही होऊ शकतो. याचमुळे एमआयटी, स्टॅनफर्ड, हार्वर्ड यांसारख्या प्रथितयश विद्यापीठात नैतिकता, नीतिमूल्य या मूलभूत विषयांवर संगणक तंत्रज्ञान व उच्च शिक्षण घेणार्‍या विद्यार्थ्यांना सक्तीचा अभ्यासक्रम विकसित होत आहे. त्यामुळे काय बरोबर आहे व काय चूक आहे, या विचारसरणीवर परिणाम होईल, असा त्यांचा होरा आहे. हा प्रवाह काही वर्षांतच भारतीय शिक्षण पद्धतीमध्येही अंतर्भूत होईल. सायबर तंत्रज्ञानाद्वारे चालवले जाणारी अशी युद्धे आतापर्यंतच्या लढायांपेक्षा फार वेगळी असणार आहेत, कोणतीही प्रत्यक्ष सीमारेषा नसलेली आणि फार वेगाने पसरणारी.

संगणकीय प्रणालीमध्ये अनधिकृत शिरकाव सहजपणे होऊ नये, यासाठी सतत नवनवीन तंत्रे शोधून चोरावर मोर होण्याचा प्रयत्न करणे गरजेचे आहे. यासाठी शास्त्रज्ञ आणि संबंधित विषयांच्या तज्ज्ञांना अधिक संशोधनासाठी प्रोत्साहित करणे. तसेच संशोधन आणि विकासासाठी (रिसर्च अ‍ॅण्ड डेव्हलपमेंट) भक्कम निधी मिळवून देणे आवश्यक आहे. हे संशोधन म्हणजे भावी सायबर सुरक्षिततेसाठी केलेली गुंतवणूक मानली जावी. या संशोधनात फक्त माहिती-तंत्रज्ञानाच्या शाखाच नाही तर रसायनशास्त्र, औषधशास्त्र यांचाही समावेश करायला हवा. कारण, जैविक युद्धाच्या (बायोलॉजिकल वॉरफेअर) धोक्याची टांगती तलवार सर्वांवर आहेच.