अतुलनीय सेवाकार्य

महानगरपालिकेच्या नगरसेवकांचा वेगळा फंड असतो. हा जवळपास दहा लाखांचा फंड शाह यांनी मंजूर करून घेतला. या फंडातून त्यांनी त्यांच्या प्रभागातील लोकांची तपासणी करण्यासाठी ऑक्सिमीटर, टेम्परेचर गन, मास्क आणि सॅनिटायझरच्या बाटल्या विकत घेतल्या. आपल्या प्रभागातील प्रत्येक इमारतीत सॅनिटायझर बॉटल, मास्क आणि टेम्परेचर गनचे वाटप केले. इतकेच नाही तर वापराबाबतच्या सूचनाही दिल्या. ऑक्सिमीटर आणि टेम्परेचर गनचा वापर नेमका कशासाठी, हेच तेव्हा अनेकांना माहीत नव्हते. म्हणून कोणीही आजारी पडले की, सर्वप्रथम त्यांची ‘ऑक्सिजन’ पातळी तपासली जावी, ही खबरदारी घेण्याचे आवाहन त्यांनी इमारतीतील सदस्यांना केले. हे काम पाहता, शाहंप्रमाणेच महानगरपालिकेने इतर नगरसेवकांनाही १५ लाखांचा निधी उपलब्ध करून दिला, म्हणजेच अतिरिक्त पाच लाखांचा निधी प्रत्येक नगरसेवकाला मंजूर करून देण्यात आला. तसेच आपल्या परिसरातील सर्व डॉक्टरांशीही शाह यांनी या काळात उत्तम संपर्क ठेवला.

 

 

 

कालांतराने महानगरपालिकेने ‘कोविड वॉररूम’ उभारल्या, ‘कोविड सेंटर’ उभारले. सुरुवातीला मलबार हिलमध्ये नंतर वरळीला ‘नेस्को’मध्ये ‘कोविड वॉर्ड’ उभारण्यात आले. मात्र, इथेही एक अडचण होती की, रुग्णांना बेड आहे की नाही, याची व्यवस्थित माहिती मिळत नव्हती. मात्र, शाह यांनी इथेही वॉररूमसोबत समन्वय साधत रुग्णांची नोंद करून त्यांना बेड उपलब्ध करून दिले. संपूर्ण ‘कोविड’ साथीच्या काळात त्यांनी आपल्या मदतकार्यातून एकही दिवस उसंत घेतली नाही. पहिल्या लाटेदरम्यान इमारतीत एखाद्या कुटुंबात कोरोना रुग्ण सापडला की, संपूर्ण इमारत सील व्हायची. त्यावेळी शाहंनी कार्यकर्त्यांच्या मदतीने जीवनावश्यक वस्तूंच्या किटचे वाटप केले, जेणेकरून काही नाहीतर डाळभात तरी बनवतील, हा हेतू त्यामागे होता. या किटमध्ये डाळ, तांदूळ, साखर, चहा यांचा समावेश होता. शाहंसोबत २५ ते ३० कार्यकर्ते अहोरात्र मदतकार्यात धावपळ करत होते. युवावर्ग या मदतकार्यात मोठ्या संख्येने सहभागी होत होता. जेवणाची पाकिटं वाटणे, घरोघरी आवश्यक वस्तू पुरविणे, या सर्वांमध्ये अनेक संस्थांनी यावेळी सहभाग घेतला. ‘सत्यपूर युवा मोर्चा’ने खूप सहकार्य केले, त्यांच्यासोबतच शाहंनी रक्तदान शिबिरांचे देखील आयोजन केले. रक्ताचा मोठा तुटवडा या काळात जाणवत होता, म्हणून शाहंनी आपल्या भागात अनेक वेळा रक्तदान शिबिरांचे आयोजन केले. मृत्यू झालेल्या ठिकाणी महानगरपालिका येऊन फवारणी करत, त्यावेळी शाह आणि त्यांचे कार्यकर्ते यातही पालिकेला मदत करत होते. शाह यांची ९३ वर्षीय आई घरी होती. शाह रात्रंदिवस मदतकार्यासाठी बाहेर असत. मात्र, घरी आल्यावर आपल्यामुळे आईला कोरोनाचा संसर्ग तर होणार नाही ना, अशी भीती त्यांच्या मनात कायम असे. यासाठी ते योग्य ती खबरदारी घेत होते. “लोकप्रतिनिधी म्हणून माझं लोकांसाठी काम करणं हे प्रथम कर्तव्य होतं आणि यात कुटुंबीयांचीही उत्तम साथ लाभली,” असे ते सांगतात. जनतेनेही शाहंच्या मदतकार्याला उत्तम प्रतिसाद दिला. आज हे संकट ओसरले असले, तरी शाहंनी या काळात केलेले कार्य जनता विसरलेली नाही.