सर्वसामान्यांसाठी आश्र्वासक आणि विश्वासार्ह

 

बाळासाहेबांनंतर सर्वसामान्य मुंबईकरांसाठी कोण, हा सतावणारा प्रश्न आहेच. परंतु मुख्यमंत्री देवेंद्र फडणवीस यांनी आपल्या शेवटच्या भाषणात मुंबईकरांसाठी जे व्हिजन मांडले ते सर्वसामान्यांसाठी आश्र्वासक तर होतेच; परंतु मुख्यमंत्र्यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा विचार केला तर ते विश्र्वासार्हदेखील होते, असे म्हणावे लागेल. आज जो काही मराठी माणूस मुंबईत शिल्लक आहे, त्याच्या समोर प्रचंड समस्यांचा डोंगर उभा आहे. बॉम्बस्फोटानंतरही स्वत:ला सावरणार्‍या मुंबईकरांना तक्रार करायला आणि तक्रारीवर रडायलाही वेळ नसतो. त्याचा पुरेपूर फायदा आतापर्यंत मुंबई महानगरपालिका स्वत:च्या हातात ठेवणार्‍यांनी घेतला. ‘आंधळं दळतंय आणि कुत्रा पीठ खातोय,’ अशी ही स्थिती आहे.

हजारो कोटी रुपयांची महानगरपालिका आणि कराच्या रूपाने पैसे देणार्‍यांना प्यायला शुद्ध पाणी नाही. जो काही मराठी टक्का आज मुंबईत शिल्लक आहे. तो ज्या स्थितीत राहतो ते भयंकर आहे. जुन्या चाळीत, झोपडपट्ट्यांमध्ये आज मराठी माणूस कसे-बसे जगतो आहे. मराठी माणसाच्या लहान घराचा यशस्वी फॉर्म्युलाच मुख्यमंत्र्यांनी मांडला. २६९ चौ. फुटांचे त्यांचे घर आणि त्यात कसा-बसा चालणारा संसार ही स्थिती यापुढे ‘एसआरए’च्या माध्यमातून घर उपलब्ध होेणार्‍यांच्या बाबतीत दिसणार नाही. कारण शासनाने त्यांना ३०५ चौरस फुटांचे घर देण्याची योजना जाहीर केली आहे. अर्धवट पडलेले प्रकल्प ही मुंबईची शोकांतिका झाली आहे आणि महत्त्वाचे म्हणजे सर्वसामान्यांना अशा प्रकारच्या घरांमध्ये न पोहचू देणार्‍यांचे कुणीही काहीही करू शकत नाही, असा संदेश दिला होता. मुख्यमंत्र्यांनी आपल्या आक्रमक भाषेत या सगळ्याचा उत्तमसमाचार तर घेतलाच, पण केवळ भावनिक भाषण न करता आपल्याकडे असलेल्या उत्तरांचीही यादी दिली. पिण्याचे पाणी, समुद्राची सफाई या आणि किती तरी विषयांवर मुख्यमंत्र्यांनी आपले विचार मांडले. मुंबईत शिवसेनेला एकहाती सत्ता देऊनही इथल्या माणसाला २४ तास पाणी मिळू शकत नाही हा मुद्दा त्यांनी अत्यंत योग्य प्रकारे अधोरेखित केला. मुंबईतल्या सांडपाण्याचा प्रश्न आणि त्यामुळे मुंबईच्या आसपासच्या समुद्रांना आलेले गलिच्छ स्वरूप यावर भाष्य करताना त्यांनी सांडपाण्यावर प्रक्रिया करणार्‍या प्रकल्पांच्या बाबत सूतोवाच केले. जगभरात समुद्रात प्रदूषित पाणी सोडण्याच्या प्रक्रियेबाबत स्थानिक स्वराज्य संस्थांनी आपले धोरण पूर्णपणे बदलले आहे. याचा परिणामशहराच्या अवती-भवती असलेल्या जैवविविधतेवर होतो. किती तरी लहान-मोठ्या शहरांमध्ये आज अशा यंत्रणा बसविल्या गेल्या आहेत.

मुंबई महानगरपालिका ही अशी एकमेव महापालिका असावी जी आपल्या सांडपाण्यावर योग्य प्रकारे प्रक्रिया करीत नाही. पर्यायाने मुंबईच्या आसपासचे सगळे समुद्रकिनारे दूषित झाले आहेत. मुंबईच्या पर्यटन व्यवसायालाही याचा फटका बसणार आहे. मुंबईकरांनी ज्यांच्यावर डोळे झाकून विश्वास टाकला. त्यांनी या शहराची वाट लावली. महापालिका कार्यालयाचे खेटे मारायला लावले. आज तेच दोन्ही भाऊ मुख्यमंत्र्यांची चेष्टा करीत आहेत. भावनिक आवाहनांना तर ऊत आला आहे. मुंबई तोडण्याच्या, मराठी माणसाच्या नावाने राजकारण करण्याचा जुना डाव पुन्हा खेळला जात आहे. जेव्हा नेमके मुद्दे संपतात तेव्हा अशा गोष्टी सांगाव्या लागतात. मुख्यमंत्र्यांनी जे मांडले त्यात त्यांची तळमळ आणि तडफ दिसली. आता पुढे मुंबईची जनता कोणाला निवडते हे पाहणे औचित्याचे ठरेल.