भाऊबंदकी

घर फिरले की वासेही फिरतात, असे म्हटले जाते. जयंत पाटील यांच्या नेतृत्त्वाखालील शेतकरी कामगार पक्ष सध्या त्याच अवस्थेतून जातोय. एकेकाळी हा पक्ष राज्यातील प्रमुख विरोधी पक्षांच्या पंक्तीत होता. पण, कालानुरुप बदल न स्वीकारल्याने उतरती कळा लागली, ती आजपर्यंत! जयंतरावांनी अनेक ठिकाणी दगड मारून पाहिले, पण रायगड जिल्ह्याबाहेर त्यांना स्वीकारले गेले नाही. बरे, घराच्या बाहेर मान मिळत नाही, म्हटल्यावर किमान उंबर्‍याच्या आत तरी स्वतःची आब टिकवावी, पण नाही! जयंतरावांनी सख्ख्या भावाशीच वैरत्व पत्कारले. शेवटी शेपटीवर पाय दिला, की ‘मनीमाऊ’ देखील नख मारतेच. पंडितशेठ तर माजी आमदार. ते निम्मा पक्ष सोबत घेऊन भाजपमध्ये दाखल झाले. आता उरले ते जयंतराव आणि सुनबाई. त्यामुळे यापुढे जयंत पाटील आणि त्यांचा पक्ष पुनर्भरारी घेण्याची शक्यता जवळपास अशक्य. आता तरी जयंतराव पवारांचा सल्ला घेणे टाळतील, ही अपेक्षा!

 

येत्या काळात महामुंबईचा विस्तार रोह्यापर्यंत करण्याचे नियोजित आहे. त्यादिशेने पडणारी गतिमान पावले पाहता, रायगड जिल्हा ताब्यात असणे राजकीयदृष्ट्या अत्यंत गरजेचे आहे. कालच्या पक्षप्रवेशाने भाजपला ती वाट खुली झाली. पनवेल, उरण आणि पेणमध्ये पोषक वातावरण असले, तरी अन्यत्र शेकाप आणि इतर पक्षांचा अडथळा होता. बरे, पनवेल आणि उरणचा समावेश मावळ लोकसभा मतदारसंघात होत असल्याने, भविष्यात रायगडमध्ये ‘कमळ’ चिन्हावर खासदार निवडून आणायची अडचण होती. आधी धैर्यशील पाटील आणि आता पंडितशेठ आणि आस्वाद पाटील यांच्या रुपाने त्यावर तोडगा निघाला. बरे ते दोघे एकटे आले नाहीत, तर जिल्हा परिषदेचे सहा माजी सभापती, सात जिल्हा परिषद सदस्य, जिल्हा बँकेचे दोन संचालक आणि आजी माजी 60 सरपंच सोबत घेऊन आले. त्यामुळे येत्या काळात अलिबागमध्ये भाजपचा विजयरथ रोखणे विरोधकांसह मित्रपक्षांनाही सोपे राहिलेले नाही. कोकणच्या प्रवेशद्वारावर भाजपने बांधलेला हा ‘आंब्याचा टाळ’ कोकणवासीयांच्या जीवनात भरभराट आणणारा ठरो, हीच अपेक्षा!