ग्रेसांचं आईप्रेम

 

 

कवी ग्रेस यांचा आज जन्मदिन. त्यांच्या जन्मदात्री आईबाबत बरेच समाज गैरसमज लोक त्यांच्या रचनांतून करून घेत असतात. पण आई म्हणजे त्यांच्या अगदी जिव्हाळ्याचा विषय. आईवर त्यांनी अनेक कविता लिहिल्या. केवळ आई हा विषय घेऊन तिला किती वेगवेगळ्या पद्धतीने खुलवून सांगितलंय. त्यांना कौतुक त्यांच्या जन्माचंच. ते तिलाच विचारतात,

 

 

ग्रेस आईवेडे होते. त्यांना लाभलेल्या विलक्षण काव्यप्रतिभेचे देणे कुणाकडून असे मिळाल्यावर ते ठाम उत्तर देत नसले तरी आईच्या बऱ्याच आठवणी सांगतात. इतर कवी जसा प्रेयसीच्या विरहाच्या कविता करतो तसे ग्रेस आईची सोबत मोजकी मिळाली म्हणून हळहळतात. ते लिहितात,

 

 

गीत कशाला त्यांना आईच्या आपल्या जवळ नसण्याने आयुष्यही अपुरे वाटते. त्यांना आई आठवत राहते. न पाहिलेली. न पाहिलेली म्हणजे न कळण्याचं वय होत, तेव्हा आई कशी असेल, आपण बाळ होतो, तेव्हा आठवणी नसतानाच्या आईची प्रतिमा ते आठवत राहतात.

 

 

आईची दुःखही त्यांना दिसत असावीत? कि दिसत असलेल्या दृश्य घटनांच्या आधारे कल्पना विस्ताराने ते आईला समजून घेत होते? आईचा जन्म कशासाठी असतो? स्त्रीचा नाही हा, आईचा. आणि स्त्रीचा जन्म कशासाठी? बाळाच्या कुटुंबात येण्याचे प्रयोजन काय? या ओळींचा अर्थ बघा तुमचा तुम्ही समजून घ्या.

 

 

पुढे ते तिच्या शिजेपर्यंत येतात. आईच्या व्यक्तिगत आयुष्याबद्दल मुलांना काय वाटत असत? आई वडिलांचं कुठेशी काही भुलून येणं आणि मग घरात आल्यावर समोर येते ती शेज. तिच्याही आठवणी नकोश्या व्हाव्यात कि ती उलट करून झोपावे?

 

 

आणि मग ही शेवटची. अत्यंत गाजलेली ग्रेसांची कविता. अत्यंत विदीर्ण मनस्थितीत लिहिली असावी अशी दुःख वेल्हाळ.