पाकिस्तानच्या वाटेवर...

पाकिस्तानचा कुर्रम जिल्हा हा आदिवासीबहुल जिल्हा. इथे शिया मुसलमानांच्या माडेखेल जनजाती आणि सुन्नी मुसलमानांच्या मडगी कलाया जनजातीचे वास्तव्य आहे. काही दिवसांपूर्वी माडेखेल जातीचा कबिला जात असताना त्याच्यावर मडगी कलाया जमातीने अंदाधुंदी गोळीबार केला. त्यात शियापंथीय 80 आदिवासी मृत्युमुखी पडले. पुढे या शिया पंथीयांनी सुन्नी आदिवासींवर हल्ला केला. त्यात 60च्यावर सुन्नी पंथाचे मडगी कलाया आदिवासी मारले गेले. इतके मृत्यूचे थैमान का? तर शियापंथीय माडेखेल जमातीने बोशहारा परिसरातील एक कृषी जमीन मडगी कलाया जमातीला शेती करण्यासाठी करारावर दिला होती. जुलै महिन्यात तो करार संपला. मात्र, करार संपल्यावर ही मडगी कलाया समाजाने शेतजमिनीवरचा ताबा सोडण्यास नकार दिला. त्यांनी त्या जमिनीखाली बंकर बांधायला सुरुवात केली. हे कळल्यावर शिया पंथीय माडेखेल जमातीने मडगी कलाया समाजाला विरोध केला. पुढे वाद वाढले आणि त्याचे रूपांतर हिंसेत झाले. पण, या दोन जमातींमधला संघर्ष दोघांतच न राहता पाकिस्तानमधील इतर सुन्नी आणि शियांनीही या वादात उडी घेतली.

पाकिस्तान हा सुन्नी मुस्लीमबहुल देश आहे. कुर्रम जिल्ह्यात शिया मुसलामांनाची संख्याही जास्त. इराण हा शिया मुसलमांनाची सत्ता असलेला देश. कुर्रम जिल्ह्यातील शिया मुसलमांनाना इराण सहकार्य करतो आणि पाकिस्तानच्या सुन्नी मुसलमानांविरोधात उकसवतो, असे पाकिस्तानला वाटायचे. त्यामुळे जिया उल हक यांनी त्यांच्या कारकिर्दीमध्ये कुर्रम जिल्ह्यात अफगाणिस्तानातील निर्वासित सुन्नी मुसलमानांना आणून वसवले. त्यानंतर मात्र, इथे सुन्नी आणि शियांचा संघर्ष सुरूच राहिला. हिंसा सुरूच राहिली. ही हिंसा पाकिस्तानच्या नशिबी कायमच असावी. पाकिस्तानच काय, त्यातून विभाजित झालेल्या बांगलादेशाचेही काही वेगळे नाही. तिथे सत्ता पालटली. मात्र, देशात हिंसेचे थैमान कायम आहे. तिथे लोक महाविद्यालये पेटवत आहेत.