कुत्र्याचे शेपूट वाकडेच!

 

रा. स्व. संघाचे सरसंघचालक डॉ. मोहनजी भागवत यांच्या राममंदिर प्राणप्रतिष्ठापनेदिवशी देशाला खरे स्वातंत्र्य मिळाले, या विधानावर काँग्रेसचे अध्यक्ष मल्लिकार्जुन खर्गे म्हणाले की, “सरसंघचालकांना देशात फिरणे मुश्किल होईल,” तर राहुल गांधी म्हणाले, “हेच विधान जर सरसंघचालकांनी दुसर्‍या देशात केले असते, तर ते तुरूंगात असते.” खरे तर राहुल गांधी यांच्या बुद्धिमत्तेबद्दल न बोलणेच बरे, तर खर्गे यांची अवघी बुद्धी काया-वाचा-मने राहुल यांच्या चरणी समर्पित! त्यामुळे सरसंघचालकांबाबत अशी विधाने करणार्‍या या दोघांबाबत बोलायचे, तर ‘गाढवापुढे वाचली गीता कालचा गोंधळ बरा होता’ हेच म्हणावे लागेल.

 

सरसंघचालकांचे विधान काय होते, तर “अयोध्येतील प्रभू राममंदिराच्या प्राणप्रतिष्ठेची तारीख ‘प्रतिष्ठा द्वादशी’ म्हणून साजरी केली जावी. कारण, अनेक शतकांपासून शत्रूंच्या हल्ल्याचा सामना करत असलेल्या आपल्या देशाला खरे स्वातंत्र्य याच दिवशी मिळाले.” आता सरसंघचालकांनी केलेल्या या विधानामध्ये कुठेही देशाचा किंवा संविधानाचा अपमान झाला का? तर नाही, उलट सरसंघचालकांचे म्हणणे 100 टक्के खरे आहे. कारण, 1947 साली देशभक्तांच्या त्याग आणि बलिदानाने देशाला राजकीय स्वातंत्र्य मिळाले. मात्र, हजारो वर्षे भारतीय धर्मसंस्कृतीवर परकीय आक्रमणांनी हल्ला केला. 500 वर्षे रामललाच्या मूर्तीला तंबूत राहावे लागले. ज्याला धर्म, इतिहास आणि संस्कृतीबद्दल भान आणि प्रेम आहे, त्याच्यासाठी ही जिव्हारी लागणारी अपमानस्पदच घटना होती. त्यामुळे रामललाच्या मूर्तीची प्राणप्रतिष्ठा होणे हा भारताच्या धार्मिकतेचा सन्मान होता. परकीय आक्रांतांच्या जोखड छिन्नविच्छिन्न करून भारतीयांनी धर्म-संस्कृती लढा जिंकला. आमचे प्रभू राम पुन्हा अयोध्येत दिमाखात विराजमान झाले. त्यामुळे धार्मिक संस्कृतीच्या दृष्टीने भारतासाठी हा खरा स्वातंत्र्य दिन आहे. पण, हे स्वातंत्र्य राहुल गांधी आणि त्यांचे प्यादे असलेल्या खर्गेंना कळणारच नाही. कारण, या अशा लोकांनीच तर प्रत्यक्ष प्रभू श्रीरामाबद्दलही संशय व्यक्त केला होता. त्यामुळेच राहुल गांधी आणि खर्गे यांना भारतीयांनी राजकीय अज्ञातवासात धाडले. यातूनही गांधी, खर्गे यांनी बोध घेतलेला नाही. त्यांच्यात सुधारणाही नाही. यावर काही लोक म्हणतात, सुधारणा होणार कशी? कारण, कुत्र्याचं शेपूट वाकडे अशी एक म्हण आहे म्हण!