स्त्रीशक्तीची ‘उज्जवल’ दिशा : डॉ. उज्ज्वला बर्दापूरकर

खरे आव्हान इथे होते की, माहेरी असताना आमच्या कुटुंबाचे आणि वडिलांचे गावात प्रस्थ असल्याने तिथे मला माझी वेगळी ओळख करून देण्याची गरजच भासली नाही. पण, जेव्हा माझे पती आणि मी भिवंडीत आलो, तेव्हा आम्ही दोघेही गावात नवीन होतो. त्यामुळे एकेक माणूस इथे ओळखीचा करून घेणे आणि ती ओळख टिकवणे, हे सर्वात मोठे आव्हान आमच्यासमोर होते. हेच काम मी अगदी मनापासून केले. प्रत्येक माणूस मी मनापासून जोडला. ते नातं टिकविण्याचा सर्वतोपरी प्रयत्न मी केला. वैद्यकीय ‘प्रॅक्टिस’ करत असताना मी माझ्याकडून प्रत्येक गरजूला, येणार्‍या रुग्णाला, त्यांच्या नातेवाईकाला सर्व मदत करण्यावर कायम भर देते. महिलांच्या समस्या जाणून घेण्याचा प्रयत्न करते. एखाद्या रुग्णाला दुसर्‍या एखाद्या रुग्णालयात उपचार घ्यायचे असतील, तर त्यांना पूर्ण मार्गदर्शन करते. गरज पडल्यास त्यांना काही आर्थिक अडचणी असतील, तर त्यावर मार्ग काढण्याचाही पूर्ण प्रयत्न करते. मी लहानपणापासून माझ्या वडिलांचे सामाजिक कार्य अगदी जवळून अनुभवले होते. त्यांना लोकांसाठी झटताना मी पाहिले होते. आज त्याचेच अनुसरणकरण्याचा प्रयत्न मी अगदी मनापासून करते. यश मिळवायचं म्हणून मी हे केले का, तर अजिबात नाही... मी कार्य करत राहिले आणि त्यामुळे मला यश मिळत गेले. मी म्हणेन की, हे माझे भाग्यच आहे की, माझ्यावर प्रेम करणारी माणसे मला भेटत गेली. जेव्हा भिवंडीमध्ये माझे लग्न ठरले, तेव्हा आमच्या गावातील लोक प्रचंड घाबरले की, माझ्या वडिलांनी माझे लग्न या गावात का जमवले. पण, आज भिवंडीतही मी खूप आनंदात आहे.