चिंता भविष्याची...

पिंजर्‍यातल्या वाघाची पोपटपंची

“तर आम्ही राजीनामे देऊ, तर आम्ही सत्ता सोडू, तर आम्ही करून दाखवू, तर आम्ही...’’ची पोपटपंची कायम असल्याचे पुन्हा एकदा उद्धव ठाकरे यांच्या नुकत्याच केलेल्या वक्तव्यातून समोर आले. भाजपच्या महामेळाव्यात अमित शाह यांनी युतीचे संकेत देऊनही उद्धव ठाकरे यांनी तिरकस भूमिका कायम ठेवली. सेनेच्या भूमिकेबाबत सर्वसामान्य मतदारही आता बुचकळ्यात पडू लागला आहे. एकीकडे सत्तेतही राहायचे, सत्तेची उबही घ्यायची आणि वेळ पडेल तिथे तीव्र विरोधही दर्शवायचा. लोकसभेतील सेनेचे सर्वाधिक खासदार हे केवळ भाजपच्या विश्वासार्हतेमुळेच आले, हे वास्तव नाकारून सेना सातत्याने स्वबळाच्या बाता मारते ती कोणाच्या जीवावर? हा प्रश्नच आहे. याआधी विधानसभेत ‘बाळ’हट्टामुळे धरलेला १५० जागांचा आग्रह असो किंवा मग पालिका निवडणुकीत सेनेने आधीपासूनच युती न करण्याचा घेतलेला निर्णय असो, सेनेने कायमच आडमुठेपणाची भूमिका घेत केवळ सत्तेच्या लोभापायी लज्जास्पद राजकारणाचा तळ गाठला. ‘करून दाखवले’ म्हणताना सेनेच्या खासदारांच्या खिशातील राजीनामे मात्र काही बाहेर पडले नाहीत, ना त्यांनी तेलुगू देसम पक्षासारखी कठोर भूमिका घेत सत्ता सोडली. त्यामुळे वाघाची प्रत्येक गर्जना ही पोकळ होती, हे स्पष्ट होते. राष्ट्रीय स्तरावर राजकारण करण्याच्या मनोवृत्तीने आणि भाजपला राज्यासह बाहेरही आपली ताकद दाखविण्याच्या इराद्याने सेनेने उत्तर प्रदेश, गोवा यांसारख्या राज्यात आपले उमेदवार उभे केले. परंतु, त्या उमेदवारांची अनामत रक्कमही जप्त झाली. स्थानिक पातळीपासून ते आता राष्ट्रीय पातळीपर्यंत खांद्याला खांदा लावण्याचा जो काही प्रयत्न सेना करत आहे, त्याबाबत त्यांच्या सातत्याने बदलत जाणार्‍या भूमिकेमुळे प्रश्नच उपस्थित होतो. भाजपचे खदखदणारे वर्चस्व आणि जनमानसात भाजपविषयी वाढत जाणारा विश्वास यामुळे उद्धव ठाकरे हे खरेतर धास्तावले आहेत. २०१९ चे चित्र वेगळे असेल, असे त्यांना वाटत असले तरी त्या चित्रात ते स्वतः असतीलच याची खात्री नसल्याने पिंजर्‍यातील वाघ गुरगुरत आहे. हे एवढ्यावरच थांबले असते तर ठीक, पण भाजपला शह देण्याच्या मनोवृत्तीने आता कर्नाटकातही सेना आपले उमेदवार उभे करणार असल्याचे समजते. त्यामुळे पिंजर्‍यातील वाघाची ही पोपटपंची कितपत मनावर घ्यायची, हे ज्याने त्याने ठरवावे.