मरियम थ्रेसियांची संत उपाधी..

फादर जोसेफ विथायाथिलने आपले निरीक्षण नोंदवले होते की, ती ‘मेडिटेशन’ करत असताना तिच्या शरीरावर पाच जखमा उमटल्या. त्या साक्षात आकाशाच्या बापाने येशूने दिल्या होत्या. हे तिने तिच्या दैनंदिन डायरीमध्येही लिहिले होते. हे तर काहीच नाही. ती सैतानांशी लढली होती. एकदा तर थ्रेसिया यांना आजूबाजूला नरकामध्ये असंख्य जीव तळमळताना दिसले. त्यावेळी व्हर्जिन मेरी तिथे साक्षात आली आणि थ्रेसियांना म्हणाली होती, “तुला यांचे दुःख समजते का? त्यांचे दुःख तू अनुभव कर. तू त्यांच्यासाठी प्रार्थना कर.” त्यानंतर थ्रेसिया यांच्या धर्मपित्याला म्हणजे फादर जोसेफ विथायाथिलला प्रत्यक्ष व्हर्जिन मेरीने सांगितले की, “तू या मुलीला माझे नाव दे.” त्यामुळे मग थ्रेसियाच्या नावापुढे ‘मरियम’ उपाधी लागली. तर असे थ्रेसिया यांचे आयुष्य फुल ऑफ मिरॅकल! मृत्यूनंतर थ्रेसियांच्या नावाने थ्रिसूर कोची केरळमध्ये प्रार्थनास्थळ बांधले गेले. तिथे काही काही लोक प्रार्थना करायला जाऊ लागले आणि एकाने अनुभव सांगितले की, “मी अमुक अमुक आजाराने खूप त्रासलेलो होतो. मरियम थ्रेसियाच्या प्रार्थनास्थळावर आलो. थ्रेसियाने मला दृष्टांत दिला आणि मी बरा झालो.” मृत पावल्यानंतर थ्रेसिया यांनी  जादू केली होती. त्यानंतर काही वर्षांनी दुसर्‍या एका माणसानेदेखील असाच अनुभव वर्णन केला. योगायोगाने दोघेही ख्रिश्चनच होते. आता दोन चमत्कार मृत थ्रेसियांच्या नावावर होते.

मग काय, कॅथलिक चर्चच्या संस्कृतीनुसार ‘संत’ उपाधी दिली नाही तरच नवल. आता इथे कुणी असे विचारू नका की, थ्रेसिया यांनी सैतानाशी युद्ध कसे केले? येशूने त्यांना आपल्या पाच जखमांचा आभास कसा दिला? त्या जखमा त्यांना आणि त्यांच्या धर्मपित्यालाच कशा दिसल्या? बरं, व्हर्जिन मेरीने त्यांना नरकयातना भोगणारी माणसं कुठे दाखवली? ती थ्रेसियालाच कशी दिसली? थ्रेसिया यांनी हे सारे आपल्या दैनंदिन डायरीत लिहून ठेवले. मग श्रद्धा-अंधश्रद्धा यांच्या परिमाणांत थ्रेसिया यांचे अनुभव कशात मोजायचे? यावर कुणीही काहीही बोलताना दिसत नाही. पोपने थ्रेसियाला ‘संत’पद बहाल केले आहे. रोमन कॅथलिक संस्कृतीनुसार पोप ‘संत’ उपाधी देत नाहीत, तर देवच ती उपाधी बनवून पाठवतो. त्यामुळे एकदा पोपने कुणाला ‘संतत्व’ बहाल केले की, त्याला त्या संतत्वाबद्दल जाब विचारायचा प्रश्नच उद्भवत नाही. ही ‘संत’ उपाधी देण्याच्या परंपरेचा मागोवा घेतला तर जाणवते की, अत्यंत पापी आणि नीच माणसांनाही पोपने संतत्व बहाल केले(म्हणजे देवाने). यामध्ये संत व्लादिमीरचे नाव चटकन आठवते. व्लादिमीरने स्वतःच्या मोठ्या भावाचा खून केला आणि किव्ह साम्राज्याचा तो राजकुमार झाला. त्याचवेळी त्याने त्या मृत भावाच्या मेहुणीवर बलात्कार केला आणि तिला त्याच्या हराममध्ये ठेवले. त्या हराममध्ये शेकडो स्त्रिया आधीच लैंगिक दासी म्हणून गुलाम होत्या. पुढे एका मुलीसाठी व्लादिमीरने ख्रिश्चन धर्म स्वीकारला. किव्ह साम्राज्यात परत आल्यावर त्याने अत्यंत तीव्रतेने ख्रिश्चन धर्माचा प्रसार केला, साम्राज्याला ख्रिश्चन धर्माचे रूप दिले, तर या व्लादिमीरलाही पुढे पोपने ‘संत’ पदवी दिली. व्लादिमीर ‘संत’ झाला.