उर्मिलेची उत्तरी ‘दौड’

श्रीपाद अमृत डांगे, मृणाल गोरेंपासून ते राम नाईकांपर्यंत दिग्गज नेत्यांनी गाजवलेला मतदारसंघ म्हणजे ‘उत्तर मुंबई.’ २००८ पूर्वी पालघरपासून ते गोरेगावपर्यंत प्रचंड विस्तार असलेला हा मतदारसंघ सध्या दहिसर ते मालाडपर्यंत मर्यादित आहे. भाजपचे ज्येष्ठ नेते आणि माजी केंद्रीय पेट्रोलियम मंत्री राम नाईक यांनी याच मतदारसंघाचे एका दशकाहून अधिक काळ समर्थ नेतृत्व केल्यानंतर २००४ साली त्यांना हार पत्करावी लागली तीही अभिनेता गोविंदा अहुजामुळे. तब्बल ४८ हजार मतांच्या फरकाने रामभाऊ पराभूत झाले. खरं तर फक्त रामभाऊच नाही तर बर्‍याच मतदारांसाठी, कार्यकर्त्यांसाठी तो एक फार मोठा धक्काच होता. कारण, उत्तर मुंबईच्या मतदारांनी आपला कौल गोविंदाच्या पारड्यात टाकला होता. विरारला आपली कर्मभूमी मानणार्‍या गोविंदाला वसई-विरारकरांनी उचलून धरले. पण, काही एक्सप्रेस गाड्यांना विरार स्थानकात थांबा देण्यापलीकडे गोविंदाला या क्षेत्रासाठी काहीही करता आले नाही. २००४ ते २००९ या काळात ३०३ दिवसांपैकी केवळ ३७ दिवस गोविंदाने संसदेत हजेरी लावली. संसदेतही तोच पाच वर्षांत फक्त दोन वेळा तेही प्रत्येकी दोन मिनिटेच बोलला. दिल्लीत सोडा, उत्तर मुंबईच्या गल्लीतही गोविंदाचे दर्शन नंतर मतदारांना झाले नाही. गोविंदा त्याच्या अभिनयातच गुंतून राहिला आणि परिणामी मतदारसंघाचा विकास या पाच वर्षांत खुंटला. नंतर गोविंदाने राजकारणातून संन्यास घेतला तो कायमचाच! मतदारसंघाच्या पुनर्रचनेनंतर २००९ साली दुर्दैवाने पुन्हा एकदा रामभाऊंना अवघ्या पाच हजार मतांनी संजय निरुपम यांच्याकडून पराभव पत्करला लागला. पण, २०१४ साली या मतदारसंघाशी नाळ जोडलेली असलेल्या गोपाळ शेट्टींनी तब्बल साडे चार लाख मतांनी रामभाऊंच्या पराजयाचा वचपा काढला. मतदारसंघाचा पूर्वेतिहास स्मरणात आणण्याचे कारण हेच की, आज गोविंदाच्या जागी उर्मिला आहे आणि रामभाऊंच्या जागी कार्यसम्राट खा. गोपाळ शेट्टी. परिस्थिती, उमेदवार, मतदारांमध्ये २००४ पेक्षा निश्चितच फार फरक असला तरी, पुन्हा एकदा लढाई ही ‘कलाकार विरुद्ध कार्यकर्ता’ अशीच आहे. त्यात उर्मिला मातोंडकरांच्या हिंदूविरोधी, मोदीविरोधी वक्तव्यांनी आगीत तेल ओतण्याचेच काम केले आहे. तेव्हा, उत्तर मुंबईच्या मतदारांनी काँग्रेसच्या या देखाव्याला न भुलता गोपाळ शेट्टींनी मतदारसंघात केलेल्या कामांचा दाखला समोर ठेवावा आणि मगच निर्णय घ्यावा.